Zacznę od tego, że po raz pierwszy, od kiedy uczęszczam na Festiwal, impreza odbyła się w innym miejscu niż dotychczas. Atlas Arenę zastąpiło Expo Łódź. Pomimo dużych oczekiwań, zawiodłem się na organizacji tego wydarzenia. W sobotę przywitała mnie ogromna kolejka po bilety (co oczywiście powinno cieszyć - ale o tym później), jednak stanie w niej … Czytaj dalej Wrażenia z 30 MFKiG
Z niecierpliwością czekałem na premierę najnowszej książki Michała Gołkowskiego - Złote miasto. Zwłaszcza po zakończeniu jakie autor zaserwował w Świątyni na bagnach, które aż do teraz pozostawało wielką niewiadomą jak zakończył się pojedynek z Jarlem i jakie były dalsze losy Zahreda i Miry. Jednak oczekiwanie skończyło się wraz z premierą książki, w końcu mogłem wyruszyć … Czytaj dalej Bramy ze złota. Złote miasto – recenzja
W najbliższy piątek ( 27 września ) odbędzie się 30 Międzynarodowy Festiwal Komiksu i Gier w Łodzi. Jak co roku, jadę z wielką przyjemnością na tą największą imprezę komiksową w Polsce. Zawsze miło jest spotkać wszystkich tych ludzi pełnych tej samej pasji. Postaram się zrobić zdjęcia i zdobyć jakieś skarby, aby móc napisać Wam, co … Czytaj dalej 30 Festiwal już w piątek!
Wydawnictwo Literackie zapowiedziało na koniec Października premierę papierowego wydania powieści Jacka Dukaja pt. "Starość Aksolotla". Sama akcja, prawdopodobnie związana jest z produkcją serialu przez Netflixa, na podstawie właśnie tej historii. Pierwotnie wydana tylko i wyłącznie w formie interaktywnego e-booka, teraz trafi do sprzedaży jako pełnoprawna książka. Z pierwszych zdjęć wynika, że będzie utrzymana w konwencji … Czytaj dalej Starość aksolotla w papierze.
Pozostając w tematyce gier i filmów, chciałbym napisać klika słów o filmie "Pixele". To kolejna produkcja wpisująca się mocną pozycją w dorobek pop kultury. Mimo, że film nie posiada może gwiazdorskiej obsady, to fabuła bardzo sprytnie wykorzystuje legendarne już produkcje gier komputerowych, takich jak Pac-Man, Donkey Kong czy Arkanoid, jako manifestacje obcej inteligencji, chcącej zniszczyć … Czytaj dalej Pixele
Steven Spielberg, to nazwisko jest znane wszystkim. Ale czy znane jest nazwisko Ernesta Cline'a? To właśnie na podstawie jego powieści, Spielberg stworzył jeden z najciekawszych obrazów, dotyczących ewentualnej przyszłości rodzaju ludzkiego, gdzie ludzie uciekają od swojej codzienności do OASIS - wirtualnego świata, w którym panuje wolność, a każdy może realizować swoje marzenia i potrzeby. Główny … Czytaj dalej Ready player One?
Kolejną grą, która w ostatnim czasie mocno zakorzeniła się w mojej codzienności, to produkcja studia 11 bit studios, o tytule "Children of Morta". Muszę przyznać, że po CD RED, to 11 bit studios staje się moim drugim ulubionym rodzimym studiem produkującym gry komputerowe. Wracając jednak do tematu omawianej produkcji, muszę przyznać, że zaciekawił mnie już … Czytaj dalej Rodzina strażników
Chyba żadna gra w tym roku nie wciągnęła mnie tak bardzo, jak Blasphemous studia The Game Kitchen. Choć pierwsze minuty z tą produkcją nie należały do przyjemnych... W pierwszych chwilach, chciałem ją odinstalować, ale po spędzeniu nad produkcją kilkunastu godzin i zakończeniu głównego wątku, ciężko jest mi się z nią rozstać. Co takiego ma w … Czytaj dalej Blasphemous – horror w stylu retro
W ostatnim czasie miałem okazję nadrobić jeden z seriali anime, który swoją premierę miał pod koniec czerwca tego roku. Tak się złożyło, że jest to kolejna produkcja bardzo dobrze znanego mi studia Doga Kobo. Nosi ona tytuł Sewayaki Kitsune no Senko-san czyli tłumacząc na język polski Pomocny lis Senko. Czy nowa produkcja będzie również tak … Czytaj dalej Sewayaki Kitsune no Senko-san – recenzja
Jest to już 4. tom serii Stalowe Szczury autorstwa Michała Gołkowskiego przedstawiającej alternatywną historię I Wojny Światowej. W poprzednim tomie odwiedziliśmy Królewiec roku 1917, akcja zwolniła tempa i mogliśmy odpocząć od zgiełku i niewygód walk w okopach, jednak co by nie mówić akcja jak i cała intryga wokół, której skonstruowana była fabuła książki była równie … Czytaj dalej Stalowe Szczury. Otto – recenzja
delirius.home.blog 